We proberen in de Bijbel altijd antwoorden te zoeken en te vinden op vragen, die te maken hebben met onze levenshouding. Hoe gaan we om met, en wat moeten we doen om…??

Tijdens de overdenking op 16 februari lazen we twee wel erg tegengestelde stukken.

Aan de ene kant Amos, die aan iedereen en overal, luid en duidelijk laat horen dat Gods verhaal, Zijn leefregels én het gedrag kenbaar en zichtbaar moeten worden.          

Aan de andere kant Marcus die voor ons beschreef wat Jezus hiervan vond. Het lijkt precies andersom. Niet op alle hoeken van de straat met veel gebaar en geluid. Het lijkt eerder dat schuchter en niet te veel opvallend, de manier is.

Wat verwarrend! Wat moeten we nu? Moeilijk om te begrijpen en om te weten wanneer je nu de juiste gedragscode hanteert.

Moeten we nu alles wat God van ons vraagt ‘uit het zicht’, (min of meer stiekem) en vooral in het verborgene doen? Of juist géén blad voor de mond nemen en zeggen waar het op staat.  Luid en duidelijk verkondigen dat?

Mag een ander nu wel of niet zien, dat we bij God de Vader mogen of willen horen en dat we geloven in zijn nieuwe wereld? Het lijkt juist precies andersom? Kunnen we laten zien en horen dat de droom van geloof, hoop en liefde voor iedereen gehoord en gezien mag worden? Dat de wereld voor alle mensen is, waarin wij allemaal broers en zussen en dus gelijk zijn aan elkaar? Dat is toch de boodschap die we moeten uitdragen en vertellen aan iedereen?

Wat wordt er bedoeld met: “Houd het geheim’? Of je hoeft niet midden op straat aan iedereen te laten zien dat je aan het bidden bent.

Marcus schreef in zijn boek;  Jezus zei: ’Ga alsjeblieft niet van alles en nog wat doen om op te vallen bij de mensen. Je hoeft niet uitgebreid te laten zien wat je zo geweldig doet! Dat is wat schijnheilige mensen doen, schrijft hij erbij… Dát is wat God niet zo fijn vindt. Je zult beloond worden door Hem, voor dat wat een ander niet ziet.

Er wordt op plekken in de Bijbel gezegd dat je als zijn volgeling aan iedereen moet gaan vertellen van Gods liefde en vrede. Jezus zelf stuurt zijn discipelen erop uit. En wat te denken van Paulus, die een aantal reizen maakte om het wonder van Pasen aan de hele mensheid te vertellen.

En kijk nu eens naar Amos… Amos is een profeet die veel heeft gezegd over onrecht. Amos, was een schapenfokker en vijgenteler, had veel mensen ontmoet en hun gedragingen gezien. Amos’ woorden, zijn woorden van naderend onheil, die de toehoorders confronteren en oproepen tot verandering in gedrag; ’Hij vraagt met name aandacht voor de verwaarlozing van recht en gerechtigheid. Met andere woorden; Wees eerlijk, zowel in dat wat je zegt of doet, maar vooral ook in je houding!

Hij zegt: ‘Er zijn eerlijke mensen in de stad. Maar jullie hebben geen respect voor hen. Er zijn mensen die de waarheid spreken, maar jullie hebben een hekel aan hen. Eigenlijk doen jullie maar wat… Het lijkt op toneelspel. Je wilt mensen laten geloven dat het geweldig is wat je doet. Je denkt en vindt eigenlijk dat jij op de beste manier bezig bent. En natuurlijk weet jij ook precies hoe God het bedoeld heeft. Vandaar dat je het ook zo etaleert . Het is een slechte tijd. En wie dat begrijpt, die kan maar beter zwijgen.

Nu zegt iemand het zeker te weten, met machtsvertoon, veel ‘tam-tam’ en grote woorden.

Nog voor dat hij verkozen was sprak de toekomstige president uitbundig en met veel bombarie over hoe hij ‘de voorzienige hand van een liefhebbende God’ had gevoeld. En dat de kogel slechts zijn oor geraakt had, hij is er van overtuigd dat de Eeuwige hem beschermd heeft en hem heeft laten leven om Amerika zó te regeren, zoals hij denkt dat God het wil… Hij laat zich zó zien en horen. Hij lijkt zó goed te weten hoe het allemaal moet.

Heeft hij dan nog nooit gelezen wat er in Marcus staat?

Hij laat ook heel duidelijk horen wat zijn plannen zijn met de zwakkeren in de samenleving. De mensen die het al zo zwaar hebben, die soms drie banen hebben om rond te kunnen komen.  Ook laat hij merken precies te weten welke mensen het land meer kwaad dan goed doen. Hij doet wat goed is zegt hij, en dat doet hij NIET in zijn binnenkamer; wát (?) hij doet naar mijn idee niet direct, zoals de woorden samen gevat zijn in het eerste en grote gebod. Het lijkt alsof hij zijn naasten niet eens ziet!

Allemaal hebben we wel eens het gevoel dat het beeld wat deze president laat zien niet helemaal volgens de wet van ‘Heb je naaste lief als je zelf en God boven alles’ gaat… Ik kan tenminste nu niet direct zeggen dat dit: Gods wil doen ‘zonder op te vallen’ is. En ik begrijp best dat een president niet alles ónzichtbaar kan doen!

En dan zie ik op TV een kleine vrouw op een preekstoel, die oprecht vraagt om eerlijkheid en gerechtigheid. Zij blijft ook niet stil. Maar ze schreeuwt ook niet om aandacht. Haar ‘binnenkamer’ is in dit geval ‘de preekstoel’  Ze vraagt in alle openbaarheid aandacht voor barmhartigheid.

Mariann Budde, de kleine vrouwelijke bisschop laat vanuit haar hart horen (bijna stil en oprecht vanuit ‘haar binnenkamer’)  wat het betekent om mededogen te hebben met de arme en de zwakkere in de samenleving.             

Ook zij houdt zich niet stil.  Maar met een zachte duidelijke stem vraagt ze aandacht voor de naaste, voor hen die dat zelf mogelijk niet kunnen.

Hoewel we haar zien en horen geeft mij dit het gevoel van ‘in de stilte’.  Ze vraagt het niet voor zichzelf en ook is er geen blijk van; ‘Kijk eens hoe goed ik ben voor deze arme stakkers!” Nee geen machtsvertoon, geen lawaai-papagaai en toeters en bellen, maar vanuit de stilte van haar haart.

Dit is ook niet de manier van ‘’wat stiller wat beter’. Ze valt juist wél op, hoewel dat niet in de eerste plaats haar belangrijkste doel was… En hoort u; ze vraagt  (met zachte, duidelijke stem) in alle rust om aandacht en recht. 

Nog maar even en het is weer Passietijd.

40-dagentijd, ‘inkeer-tijd, en binnenkamertijd’ en dan Pasen het feest van het nieuwe leven. Na Zijn opstanding heeft Jezus vaak met zijn volgelingen gesproken over een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, de tijd die eerlijk, rechtvaardig en vol van liefde zal zijn.

• Over dat zij een opdracht zullen krijgen om hiervan te vertellen aan alle mensen.
• En dat ze moeten proberen om Zijn manier van leven, als voorbeeld te stellen.
• Én, misschien wel het allerbelangrijkste; als je de wil van God doet, Liefde geven aan elkaar, dat dán en daardoor, door begrip en aandacht de hemel op aarde zal brengen.

Eigenlijk is het dus niet zo moeilijk…

Je kunt best met liefde, aandacht en woorden Gods heilsboodschap laten horen, zien en merken. Je hoeft niet alles ‘aan de grote klok hangen, heiligheid verdraagt geen grote geschreeuw. Bezig zijn met Gods werk in de wijngaard wordt juist veel gedaan door ‘de stillen in den lande’. Met name het groots en met stemverheffing laten merken wat je allemaal wel niet doet om Gods genade te verwerven wordt schijn-heilig zijn dat is niet de goede manier. Het stil blijven is ook niet altijd de juiste oplossing….

Het begint bij liefde en aandacht, dat kan door:

• op een goede en waardevolle manier opkomen voor de naaste,
• voor mensen die het zwaar hebben,
• mensen die angstig zijn voor machthebbers omdat regels die gemaakt worden niet rechtvaardig zijn.
• Opkomen voor…. kan op vele manieren; het kan niet altijd in stilte of in ‘de binnenkamer’.
• Gerechtigheid mag, ja moet gehoord, gezien en gedaan worden op een eerlijke manier.

Gods’ maatstaven zijn zo heel anders dan die van de mens. God kent het begrip niet van; ‘wat ik breng, krijg ik ook weer terug!’  In grote ruimten met een overvloed aan licht, lawaai en geluid wordt Gods woord verpletterd…

Ons stamelend en klein gebed op de meest kleine en stille plaatsen wordt evengoed gehoord. Daar zonder oordelen en veroordelen, kan Zijn liefde groeien.

Daar is schijnheiligheid onvindbaar en de Hemel nooit ver…..

Geschreven door: Pastor U. Hoekstra-Bolhuis