Een godservaring gewoon bij ons in de straat:

Op zekere dag kwam bij ons in de straat een gezin met drie kinderen wonen. De vrouw
had een betaalde baan en de man verzorgde de huishouding. Er deden al direct sterke
verhalen over hen de ronde, die bevestigd werden door hun vreemde gedrag. Vooral de
man deed raar. Hij keek altijd nors voor zich uit en zei geen stom woord al viel je bij
wijze van spreken over hem heen. Zo bekeken was het geen wonder dat het gezin er
vanaf het begin uit lag in de buurt.

Iedereen leek daar vrede mee te hebben, ook de betrokken familie, maar ik kreeg iets
over me van deernis, van: zo zijn mensen toch niet bedoeld. Ik heb dan ook van meet af
aan contact proberen te zoeken. Niet overdreven, maar gewoon zoals ik met iedereen
omga: door vriendelijk te groeten en door als het zo uitkomt een praatje te maken.
Na enkele maanden begon de vrouw enigszins te ontdooien. Maar de man bleef somber,
zelfs boosaardig, zwijgen.

Dat heeft misschien wel een jaar geduurd. Tot die ochtend dat ik even naar het
winkelcentrum moest. Ik kwam dan altijd langs het huis van het echtpaar. Net op het
moment dat ik daar voorbij fietste, deed de man de gordijnen open. Ik stak joviaal de
hand op en wist niet wat ik zag: zijn stugge gelaatstrekken ontspanden zich tot een
brede glimlach en ook zijn hand ging omhoog.

Er kwam plots een diepe vrede over me en de wereld om me heen werd sprookjesachtig.
Het was nog dezelfde straat, waarin ik fietste, ik zag alles zoals het echt was, maar
tegelijkertijd anders. Ik leek zelf te zweven en ook de werkelijkheid om me heen was iets
opgetild; er straalde een zacht licht van alles af. Het zou me niet verbazen dat dat ook
van mij moet hebben afgestraald.

Het is een kostbare herinnering geworden. Dat ik het een godservaring ben gaan
noemen, dat is omdat God voor mij te maken heeft met in de ruimte gezet worden, met
heel maken, bevrijd worden, met een aarde die een tuin en een leven dat een feest is. Ik
heb daar op die gedenkwaardige dag aan mogen raken en het was zeer goed. Ik wens
jullie eenzelfde soort ervaring toe, een ervaring waarin je eeuwige heimwee een keer
werkelijkheid wordt.

Jelmer Koornstra.